«Γριές», «Σκουλήκια», «Μπαοκ» και ένα παχύ «Λ» για το ξεκίνημα
Γράφει ο Κώστας Βελούτσος *
Στο είχα πει ρε Νίκο. Στο έλεγα πολλές φορές κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Δεν με άκουσες όμως. Σου είχα πει να δηλώσεις την Αθήνα και όχι τη Θεσσαλονίκη ως πρώτη σου επιλογή για τις σπουδές σου, αλλά δεν με σκέφτηκες. Δεν έχει συχνές συγκοινωνίες με το νησί, σου έλεγα κάθε τόσο, και μην ακούς ότι θα βάλουνε πλοία ότι θα έχει καθημερινά δρομολόγια με τα αεροπλάνα. Άλλωστε είχα πάρει την κρυάδα με την αδελφή σου. Το είχα ξαναδεί το έργο που λένε. Ζούμε σε νησί και είναι δύσκολες οι μετακινήσεις ειδικότερα τον χειμώνα. Κι αν χρειαστεί να έρθω γιατί άνθρωποι είμαστε; Οδικώς από την Τουρκία, μου απαντούσες χαμογελώντας. Θα περάσεις απέναντι, με συμβούλευες, και σε λίγες ώρες θα είσαι στη συμπρωτεύουσα.
Σου έφερνα σαν ισχυρότατο πρόσχημα την ΑΕΚ. Θα βλέπουμε την ΑΕΚ σε κάθε παιχνίδι, σου έλεγα με λαχτάρα και μ’ ενθουσιασμό μήπως και σε πείσω. Σου υποσχέθηκα ότι θα πάρουμε εισιτήρια διαρκείας στο ποδόσφαιρο, στο μπάσκετ, στο βόλεϊ ακόμα και στο χάντ μπώλ… Θα πηγαίναμε στα ίδια μέρη οι δυο μας, εκεί που πήγαινα μαζί με τη μάνα σου, τότε στα νιάτα μας. Στα Εξάρχεια, στην Κυψέλη, στον Πειραιά… Θα φοιτήσεις στο Καποδιστριακό όπως έκανε η μητέρα σου…
Βαρέθηκα τη Θεσσαλονίκη με τις μπουγάτσες της, με τις αλοιφές της και με τα σουβλάκια τεμάχια. Βαρέθηκα τις βόλτες στην Αριστοτέλους και στο Καπάνι, βαρέθηκα να ακούω για τον Μπαοκ, για τις Γριές, για τα Σκουλήκια και αυτό το παχύ Λ που μ’ έκανε να γελώ. Μα πιο πολύ με κούρασαν τα ταξίδια με τα πλοία από το νησί. Με κούρασαν οι αναμονές και τα απαγορευτικά «λόγω δυσμενών καιρικών συνθηκών» και τα αεροπλάνα να καθυστερούν και να μην μπορούν να προσγειωθούν «λόγω πυκνής ομίχλης στο αεροδρόμιο Μακεδονία» και ξανά μανά πίσω στο νησί να περιμένεις να βελτιωθεί ο καιρός.
Ξέρω ότι -ελάχιστα όμως- με σκέφτηκες και δεν λειτούργησες εκατό τοις εκατό εγωιστικά. Ίσως να μ’ άκουσες όταν έλεγα ότι θα ήθελα να παρακολουθήσω σεμινάρια δημιουργικής γραφής και δήλωσες αυτή τη σχολή. Το έκανες και για μένα όταν δήλωνες τη δημοσιογραφία και τα ΜΜΕ ως την επιλογή σου. Ίσως να ήθελες να μου διδάξεις πως θα γράφω σωστά, πως θα γράφω άρθρα, διηγήματα και είμαι σίγουρος ότι θα μου μάθεις καινούριες μεθόδους γραφής, άλλες τεχνικές πιο επιστημονικές, πιο σύγχρονες. Θα σε περιμένω λοιπόν. Θα περιμένω να γράψουμε μαζί ένα άρθρο για την παιδεία, για το εκπαιδευτικό σύστημα που σε κούρασε τόσο πολύ, θα σε περιμένω να γράψουμε αν άξιζαν τελικά οι αμέτρητες ώρες που ξόδεψες εσύ και τόσοι άλλοι στα φροντιστήρια, πάνω στα βιβλία, αν άξιζε που διάβαζες αυτολεξεί Ιστορία να μην παραλείψεις ούτε ένα κόμμα διότι έτσι απαιτούσε το σύστημα. Σε άκουγα να κλείνεις ρήματα σ’ όλους τους χρόνους, στα λατινικά και στ’ Αρχαία, να διαβάζεις θρησκευτικά, κοινωνιολογία, Αγγλικά για αρχάριους, μαθήματα που γνώριζες εκ των προτέρων ότι δεν θα σου χρειαστούν πουθενά. Θα σε περιμένω για να σου πω για την αγωνία μου όλη αυτή τη χρονιά, μα πιο πολύ θα σε περιμένω να γράψουμε μαζί που θα λέει ότι δεν πέτυχες κάτι το ιδιαίτερο τώρα που πέρασες στο πανεπιστήμιο και μην νομίζεις ότι είσαι από τώρα επιτυχημένος και ότι έχεις εξασφαλίσει κάτι. Η πραγματική επιτυχία Νίκο είναι αλλού. Είναι στην καθημερινότητα, είναι ας πούμε στη μετέπειτα ζωή σου, όταν θα περπατήσεις μόνος σου δίχως εμάς τους γονείς σου δίπλα σου, όταν θα κάνεις την πρόσθεση όλων αυτών των χρόνων, τότε θα φανεί τι ακριβώς αποκόμισες από εμάς, τι πήρες από τους πανεπιστημιακούς καθηγητές του ΑΠΘ που στις 3 του Οκτώβρη θα περάσεις για πρώτη φορά το κατώφλι του.
Καλά φοιτητικά χρόνια γιε μου, καλά φοιτητικά χρόνια στην παρέα σου, στους φίλους σου, σε όλους τους συνομήλικους σου και να ξέρεις εσύ όπως και οι υπόλοιποι πως σας έχουμε ανάγκη. Έχουμε ανάγκη από μάθηση, θέλουμε να μας διδάξετε, θέλουμε να είστε εσείς οι πρωτοπόροι για μια άλλη παιδεία, για έναν άλλον πολιτισμό, για μια άλλη χώρα που δεν θα σας διώχνει μακριά, τώρα είναι που περισσότερο από κάθε άλλη φορά έχουμε ανάγκη από τα δικά σας μυαλά.
Ο Κώστας Ν. Βελούτσος γεννήθηκε, ζει κι εργάζεται στη Μυτιλήνη. Υπηρέτησε στο Πυροσβεστικό Σώμα από το 1987 έως το 2015. Είναι έγγαμος και πατέρας δύο παιδιών.
Έχουν κυκλοφορήσει τα βιβλία του : "Σεργιάνι στη ζωή" , "Τελευταία Φορά" , "Ζωή από τον θάνατο" ,"Κόκκινα Φεγγάρια" και πρόσφατα "Άλικες Ζωές"
Σημείωση Lesvosnews.net Το άρθρο έχει γραφεί πριν από την επίσημη ανακοίνωση για τη διακοπή των ακτοπλοϊκών δρομολογίων Μυτιλήνης - Θεσσαλονίκης
