Η υπόθεση των Τεμπών αρχίζει λίγο και ξεφεύγει. Ξεφεύγει από τη σφαίρα της λογικής και του ρεαλισμού και μεταφέρεται στη σφαίρα του βουντού και της παραψυχολογίας.
Ο θάνατος του γιου της εισαγγελέως εφετών Λάρισας ήρθε και έδεσε το σκηνικό. Χωρίς καν να υπάρχουν ενδείξεις και στοιχεία για δολοφονία, χωρίς καν να έχουν βγει τα αποτελέσματα των εξετάσεων – με τη σχετική γνωμάτευση της ιατροδικαστού – ήδη πλανάται στην ατμόσφαιρα και διαχέεται, ότι είναι δολοφονία και ότι συνδέεται με την υπόθεση των Τεμπών.
Ο Βελόπουλος και οι συν αυτώ μπορούν να λένε ότι θέλουν. Οι υπόλοιποι ας προσέξουν. Μαζί και οι γονείς των παιδιών που χάθηκαν στα Τέμπη. Ακόμα και αν αποδειχθεί ότι είναι δολοφονία, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα συνδέεται με την υπόθεση των Τεμπών.
Η κυβέρνηση στην υπόθεση των Τεμπών εγκλημάτησε. Δημιούργησε ένα περιβάλλον συγκάλυψης και προσπάθειας βίαιου ελέγχου και εξαφάνισης των γεγονότων.
Με την άθλια προανακριτική επιτροπή της Βουλής μεθόδευσε την συσκότιση και το κουκούλωμα κάθε πιθανής ευθύνης πολιτικών προσώπων. Αυτό που έκανε η κυβέρνηση με τα Τέμπη δεν ήταν πρωτοφανές. Είχε ξανασυμβεί. Το είχε κάνει και με την υπόθεση της Novartis και με την υπόθεση των υποκλοπών και με την υπόθεση της Πύλου.
Και στις τρείς αυτές υποθέσεις μπαζώθηκε η αλήθεια και υπήρξε μεθοδευμένη συγκάλυψη.
Σήμερα που το κύμα αμφισβήτησης και αγανάκτησης φουσκώνει, η κυβέρνηση προσπαθεί να αμυνθεί δημιουργώντας κλίμα ανασφάλειας στην κοινωνία.
Δήθεν κινδυνεύει με αποσταθεροποίηση η χώρα. Είναι η γνωστή κινδυνολογική άμυνα που θέλει να τρομοκρατήσει τους πολίτες και να σταματήσει την εντεινόμενη αμφισβήτηση. Αφού πολιτεύτηκαν με τη ψευτιά, αφού δημιούργησαν σεισμούς αγανάκτησης και οργής, έρχονται σήμερα και ασύστολα κινδυνολογούν.
Προσπαθούν να ενεργοποιήσουν τα φοβικά αντανακλαστικά μιας μεγάλης μερίδας του κόσμου. Η κινδυνολογία είναι η σημερινή άμυνα και επίθεση τους συγχρόνως. Ονομάζουν τις αντιδράσεις και τη διαμαρτυρία της κοινωνίας θεωρίες συνομωσίας και αποσταθεροποίηση.
Και αφήνουν να πλανάται στην ατμόσφαιρα – ή το λένε κιόλας – ότι όλες αυτές οι διαμαρτυρίες είναι αντισυστημικές. Άρα επικίνδυνες για την ομαλή πολιτική ζωή. Αντισυστημικός μια βαριά λέξη – μια λέξη ταμπού – για τους «ήσυχους» ανθρώπους που κοιτούν τη δουλειά τους. Παραπέμπει σε μπάχαλο.
Αλήθεια πώς θα μπορούσε αυτή η κοινωνική αναταραχή να μην είναι αντισυστημικη; Να μην είναι ενάντια στο σύστημα διακυβέρνησης της ΝΔ του Μητσοτάκη; Πώς θα μπορούσε να μην είναι ενάντια και απέναντι στο σύστημα διακυβέρνησης που χειραγωγεί τη δικαιοσύνη; Πως θα μπορούσε να μην είναι ενάντια και απέναντι στην προσπάθεια ελέγχου της ενημέρωσης; Πως θα μπορούσε να μην είναι ενάντια και απέναντι στην προσπάθεια ελέγχου της φωνής των ανεξάρτητων αρχών; Πως θα μπορούσε να μην είναι ενάντια και απέναντι στην προσπάθεια υποβάθμισης της δημόσιας υγείας υπέρ των ιδιωτικών δομών;
Αυτός είναι ο σημερινός «αντισυστημισμός» και ενεργοποιείται – ως αντίδραση – στο μοντέλο διακυβέρνησης του συστήματος Μητσοτάκη.
Σήμερα που η κοινωνία βράζει και εξοργίζεται, το ζητούμενο δεν είναι να παραδοθούμε σε ανορθολογικές και παράλογες θεωρίες συνωμοσίας. Δεν είναι το ζητούμενο να μπούμε στη λογική του κάθε λογής Βελόπουλου και των κάθε λογής ακροδεξιών παραδοξολογιών.
Το ζητούμενο είναι από όλη αυτή την άθλια μεθόδευση της κυβέρνησης – που έφερε τον ξεσηκωμό της κοινωνίας – κάτι να βγει. Να ξεφύγει η δικαιοσύνη από τον ρόλο της ορντινάντσας της κυβέρνησης. Οι ανεξάρτητες αρχές να είναι πραγματικά ανεξάρτητες και να ελέγχουν και να περιορίζουν τις αυθαιρεσίες της εξουσίας.
Η αναβάθμιση της δημοκρατίας και ο περιορισμός των αυθαιρεσιών είναι το ζητούμενο.
Είναι μια ευκαιρία κάτι να διεκδικήσουμε και ίσως κάτι να πετύχουμε. Δεν θα κλείσουμε το στόμα μας για να μην χαρακτηριστούμε αντισυστημικοί. Όπως βολεύεται η κυβέρνηση Μητσοτάκη να μας χαρακτηρίζει.
Όμως όλο αυτό το κλίμα της αμφισβήτησης δεν γίνεται να οδηγεί σε παραδοξολογίες, κενολογίες και σκοτεινές συνωμοσιολογικές θεωρίες.
Έχουμε πολλά να πούμε. Έχουμε πολλά να διεκδικήσουμε. Μακριά από εμάς οι σκοτεινές αναπόδεικτες θεωρίες. Όσο και αν είναι ελκυστικές – προκειμένου να βλάψουν αυτή την κυβέρνηση – μακροπρόθεσμα δεν οδηγούν πουθενά. Και να μην ξεχνάμε ότι αυτοί που διακινούν αυτές τις θεωρίες είναι μάλλον χειρότεροι από αυτή την κυβέρνηση του μπαζώματος και της συγκάλυψης…
