Το ταξίδι της Λεσβιακής Φάλαγγας από την Αμερική στην Αθήνα
"Η Λεσβιακή Φάλαγγα. Άγνωστες Φωτογραφίες, άγνωστες πτυχές της συμβολής των νέων της Λέσβου στην απελευθέρωση"
Αντί εισαγωγής…,
Μέσα από τις γραμμές του παρακάτω κειμένου, βασιζόμενοι σε ιστορικά τεκμηριωμένα γεγονότα και αναφορές, θα προσπαθήσουμε με μια αφηγηματική διάθεση να μεταφέρουμε την ιστορία της Λεσβιακής Φάλαγγας.
Η Λεσβιακή Φάλαγγα (Λ.Φ) ή Λόχος Λεσβίων ή Μυτιληναϊκή Φάλαγγα, υπήρξε μια από τις έμπρακτες αποδείξεις, του πατριωτισμού που διέπνεε τους ομογενείς της Αμερικής.
Με έξοδα της ομογένειας οργανώθηκε ένας κανονικός λόχος , με ιματισμό και οπλισμό ,εκπαιδεύτηκε, απόκτησε επικεφαλείς και οργανωμένα στάλθηκε στην Ελλάδα.
Το εθελοντικό αυτό σώμα δημιουργήθηκε τον Νοέμβρη του 1912 και στελεχώθηκε αποκλειστικά από Λέσβιους της Αμερικής. Το κάθε μέλος της φάλαγγας έπρεπε να πληρώσει συγκεκριμένο χρηματικό αντίτιμο για να συμμετάσχει .
Με υψηλό συναίσθημα πατριωτισμού άφησαν χωρίς ενδοιασμούς την ζωή που είχαν φτιάξει στην Αμερική και ταξιδεύοντας έφτασαν στην Μυτιλήνη όπου και τέθηκαν στις υπηρεσίες της πατρίδας.
Πήραν μέρος σε στρατιωτικές εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στο εσωτερικό του νησιού, έλαβαν μέρος στην Μάχη του Κλαπάδου και μετά την πλήρη απελευθέρωση του νησιού, ορίστηκαν πολιτοφύλακες και τηρητές αστυνόμευσης σε πολλές από τις πόλεις και τα χωριά του νησιού.
Το καλοκαίρι του ’13 έφυγαν όπως και πολλοί άλλοι λέσβιοι για να λάβουν μέρος στις πολεμικές συγκρούσεις του μακεδονικού μετώπου.
Το κύριο σώμα της Λ.Φ πηγαίνει στην Καβάλα, (με την ονομασία 33ον Τάγμα Κατοχής), ενώ οι υπόλοιποι κυρίως λοχίες και δεκανείς εντάσσονται κατά την διάρκεια της παραμονής τους στην Μακεδονία στην 13 ορειβατική μεραρχία του 7ου συντάγματος .
Επέστρεψαν τον Σεπτέμβρη του ίδιου έτους, μετά την παύση των πολεμικών επιχειρήσεων ,στην Λέσβο, όπου και διαλύθηκε οριστικά η φάλαγγα. Κάποιοι παρέμειναν στο νησί, ενώ κάποιοι έφυγαν για άλλα μέρη της Ελλάδας και της Αμερικής.
Δυστυχώς δεν στάθηκε δυνατόν να εντοπίσουμε την παρουσία και την δράση της Λ.Φ. μέσα από τα επίσημα στρατιωτικά αρχεία .
Λόχος με την ονομασία ΛΕΣΒΙΑΚΗ ΦΑΛΑΓΓΑ ή 37ος λόχος του 7ου έμπεδου συντάγματος πεζικού (όπως είχαν εγγραφεί κατά την άφιξή τους) δεν αναφέρεται πουθενά. Στοιχεία δεν βρέθηκαν επίσης ούτε για τον διοικητή και τους επικαφαλής της.
Δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτοι, ως εκ τούτου ,ούτε για τον ακριβή αριθμό των εθελοντών που αποτελούσαν την φάλαγγα.
Τα ονόματα της Λ.Φ που αναφέρονται στο Παράρτημα έχουν μεταφερθεί από φύλλο εφημερίδας της Μυτιλήνης, του οποίου ατυχώς το πάνω μέρος του ήταν κομμένο.
Άλλος λόγος σύγχυσης, αποτελεί και το γεγονός ότι το 1912 ,κατέφτασαν στην Ελλάδα και στην Μυτιλήνη πολλοί Λέσβιοι για να πολεμήσουν για την απελευθέρωσή της ,εκτός από τους εθελοντές της Λ.Φ.
Κάποιοι από αυτούς ,ήρθαν μεμονωμένα ή σε ομάδες, από την Αμερική , κατατάχθηκαν στον ελληνικό στρατό μετά την άφιξή τους, πολέμησαν όπως και τα μέλη της Λ.Φ στην Μάχη του Κλαπάδου και σε άλλες μικρότερες στρατιωτικές συμπλοκές και έφυγαν με τον τακτικό στρατό συνεχίζοντας τον αγώνα τους στο μακεδονικό μέτωπο.
Κάποιοι άλλοι, φοιτητές και σπουδαστές, ταξίδεψαν από την Αθήνα στην Λέσβο, κατατάχθηκαν και αυτοί στον τακτικό στρατό και πολέμησαν στο νησί και αλλού.
Φυσικά υπήρχαν και πολλοί Λέσβιοι στις τάξεις του τακτικού στρατού ( που είτε υπηρετούσαν την θητεία τους είτε ήταν μόνιμοι αξιωματικοί και υπαξιωματικοί ) που ακολούθησαν οργανωμένα τις μονάδες τους όπου αυτές μετακινούνταν κατά την διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων.
Τα στοιχεία της κάθε κατηγορίας αγωνιστών και το που ανήκαν , λοιπόν μπλέκονται και ήταν πολύ δύσκολο να αποσπαστούν οι πληροφορίες εκείνες που αφορούσαν αποκλειστικά και μόνον τους εθελοντές της φάλαγγας.
Ας δούμε λοιπόν την ιστορία της φάλαγγας….
Το ξεκίνημα….
Nέα Υόρκη, 1912
Η ομογένεια ανάστατη και σε αναβρασμό. Οι ειδήσεις έρχονται καθημερινά από την πατρίδα και συγκλονίζουν την ζωή των μεταναστών, όπως και η ανάγνωση των γραμμάτων των δικών τους.
Οι εφημερίδες μέσα από τις σελίδες τους σκιαγραφούν το όνειρο μιας Μεγάλης Ελλάδας , που δεν θα χε ζυγό και τούρκικη κυριαρχία.Η ελπίδα έχει αφυπνίσει για τα καλά τις καρδιές των ομογενών όσο μακριά και αν είναι και αποζητούν τρόπους να γίνουν και αυτοί «κομμάτι» της ιστορίας που γράφεται.
Η εφημερίδα ΑΤΛΑΝΤΙΣ η παλαιότερη και μακροβιότερη εφημερίδα της ομογένειας μέσα στο γενικότερο κλίμα των ημερών, καθημερινά «βομβαρδίζει» τους αναγνώστες της ,στην προσπάθειά της ,να δημιουργήσει αλλά και να συντηρήσει ένα κλίμα αλληλεγγύης και συμπαράστασης για την μητέρα πατρίδα.
Ετσι για πρώτη φορά διαβάζουμε στις 11/11/1912 (29/10/1912)-η διαφορά ημερών οφείλεται στην τήρηση διαφορετικών ημερολογίων (Ιουλιανού και Γρηγοριανού)- την πρώτη ανακοίνωση περί σχηματισμού ΛΕΣΒΙΑΚΗΣ ΦΑΛΑΓΓΑΣ .
Με την ανακοίνωση εκείνη, καλούνταν όσοι ήθελαν να βοηθήσουν με την γενναιότητά τους, να καταταχθούν στο σώμα της ΛΦ και να ταξιδέψουν στην Μυτιλήνη με σκοπό να πολεμήσουν για την απελευθέρωσή της επίσης, παρακαλούσαν τους εθελοντές που ήθελαν να μετέχουν στην φάλαγγα, να είχαν συγκεντρώσει το αντίτιμο των εξόδων για το ταξίδι τους, και μέσω επιστολής να το γνωστοποιούσαν , στα γραφεία της παραπάνω εφημερίδας (LESBIAN PHALANX-C)o “ATLANTIS” 113-117 WEST 31st St, NEW YORK)
Στο κάλεσμα αυτό ανταποκρίθηκαν άμεσα πολλοί Λέσβιοι, που αυθόρμητα, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα τις οικογένειες, την δουλειά τους, αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την Αμερική και να επιστρέψουν στα πατρογονικά τους εδάφη για να πολεμήσουν. Κάποιοι από αυτούς μάλιστα, θα επέστρεφαν μόλις μερικούς μήνες, από την ξενιτεμό τους , στην αναζήτηση μιάς καλύτερης ζωής στην Αμερική.
Το 1909 ένα χρόνο μετά το κίνημα των Νεοτούρκων άρχισε η στρατολογία των Χριστιανών. Για να ξεφύγουν την στράτευση ,είτε την εξαγόραζαν, είτε αναγκάζονταν να μεταναστεύσουν στην υπόλοιπη Ελλάδα ή στην Αμερική. Αυτός ήταν και ένας από τους λόγους που το Λεσβιακό στοιχείο της Αμερικής χρόνο με τον χρόνο γινόταν μεγαλύτερο.
Με τέτοια ανταπόκριση λοιπόν λίγες μέρες αργότερα, στην ίδια εφημερίδα διαβάζουμε ανακοίνωση της Κεντρικής Επιτροπής Λέσβιων Αμερικής, με την οποία, καλούνταν άπαντες οι Λέσβιοι να παραβρεθούν την Τετάρτη 13/11/1912 στο WEBSTER HALL, για να παρακολουθήσουν την ορκωμοσία τους και να τους αποχαιρετίσουν, μιάς και θα αναχωρούσαν εντός της εβδομάδας για την πατρίδα.
Η αναχώρηση…..
Και ενώ πίσω στην πατρίδα οι μάχες μαίνονταν, και το ένα νησί μετά το άλλο απελευθερώνονταν, στην Νέα Υόρκη και μετά από ετοιμασίες μέσα στον γενικότερο ενθουσιασμό, το Σάββατο 16/11/1912 (3/11/1912) η Λ.Φ αναχωρεί από την Νέα Υόρκη με το πλοίο των Αυστροαμερικανικών γραμμών, MARTHA WASHINGTON .
Την Λ.Φ αποτελούσαν 250 Λέσβιοι εθελοντές(από δημοσιεύματα της εφημερίδας ΑΤΛΑΝΤΙΣ).
Διοικητής της φάλαγγας ορίστηκε εκ των υστέρων όταν έφτασε στην Αθήνα ο υπολοχαγός Περικλής Δρίτσας (1870-1942) και υποδιοικητής της ο επιλοχίας Εμ. Μαρινάκης, ο οποίος ήταν εκείνος -σύμφωνα με συνέντευξή που παραχώρησε στην εφημερίδα ΛΕΣΒΟΣ (1959)-που οργάνωσε, εκπαίδευσε και συνόδευσε στην Ελλάδα τα μέλη της φάλαγγας.
Διηγείται λοιπόν σε κείνη την συνέντευξή του ,κάποιες δεκαετίες αργότερα ο Μαρινάκης , «…μέχρι να ολοκληρωθούν όλες οι προετοιμασίες για την αναχώρηση της φάλαγγος, εξεπαιδεύετο καθημερινώς εις τεχνικά θέματα, στρατιωτικά, θεωρητικά και πρακτικά κάτω από της διαταγές μου μέσα σε μια υπόγεια τεράστια αίθουσα που είχαμε νοικιάσει στην Ν.Υόρκη…»
Κατά την αναχώρησή τους , όλοι οι εθελοντές ήταν ένστολοι, οπλισμένοι και με χρήματα για το ταξίδι και την συντήρησή τους στην Ελλάδα.
Είχαν περάσει ιατρικές εξετάσεις για να βεβαιωθεί η αρτιμέλεια τους και είχαν λάβει και την σύντομη στρατιωτική εκπαίδευση , που αναφέραμε παραπάνω. Επίσης ,πάλι σύμφωνα με τον Μαρινάκη ,σε όλους ανεξαιρέτως τους εθελοντές της Λ.Φ ,είχαν δοθεί από τον ίδιο στρατιωτικοί βαθμοί με σκοπό την πειθαρχία και οργάνωση της φάλαγγας.
Η εφημερίδα «ΑΤΛΑΝΤΙΣ», αναφέρει σε δημοσίευμά της, ότι η επιτροπή των εγκρίτων Λέσβιων , που ενήργησε τον καταρτισμό της Λ.Φ, είναι εκείνη που εξασφάλισε τα μέσα του ταξιδίου και του εξοπλισμού τους.
Η ίδια επιτροπή ,είναι εκείνη που ταυτόχρονα με την αναχώρηση της Λ.Φ, τηλεγράφησε στην ελληνική κυβέρνηση, για να αναγγείλει , ότι οι εθελοντές απέπλευσαν και βρίσκονται καθ’ οδόν , και ότι μεταφέρουν μαζί τους το χρηματικό ποσό των 2.000 λιρών, με σκοπό να το παραδώσουν στον Πρωθυπουργό και υπουργό στρατιωτικών Ελ. Βενιζέλο ,για να χρησιμοποιηθεί καταλλήλως για τον εξοπλισμό της φάλαγγας.
Παράλληλα καλούν όλους τους Λέσβιους που παρέμειναν στην Αμερική ,να προσπαθήσουν να συγκεντρώσουν και επιπλέον χρηματικό ποσό για να συσταθεί ,εφοδιαστεί και αποσταλεί και δεύτερη φάλαγγα στην Μυτιλήνη.
Γνωστοποιούν δε, ότι όσοι είχαν την δυνατότητα να συμβάλλουν οικονομικά, θα μπορούσαν να καταθέτουν χρήματα ,στον ταμία της κεντρικής επιτροπής, υπόψιν ATHANASIADES SONS, 71 PARK AVE. NEW YORK
Το ταξίδι….
Oι εθελοντές , κατά την διάρκεια του ταξιδιού τους προς την Ελλάδα , με κοινή τους ανακοίνωση, που δημοσιεύτηκε και πάλι στην «ΑΤΛΑΝΤΙΣ» , στέλνουν χαιρετισμό στους απανταχού Λέσβιους της Αμερικής.
Τους κοινοποιούν ,την αναχώρησή τους και την διάθεσή τους να φτάσουν ,να πολεμήσουν ακόμα και να χύσουν το αίμα τους για την πατρίδα.
Παράλληλα τους καλούσαν να βοηθήσουν, είτε με το να καταταχθούν σαν εθελοντές, έτσι ώστε να δημιουργηθεί και νέα φάλαγγα, είτε να βοηθήσουν με την χρηματική συμβολή τους την συντήρηση της φάλαγγας, για να μην επιβαρυνθεί η ελληνική κυβέρνηση.
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ ΥΠΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ
8 του Νοέμβρη του 1912
Η Μυτιλήνη στα καταγάλανα αντικρίζει την καινούργια ΜΕΡΑ της. «ΜΥΤΙΛΗΝΗ ΕΛΕΥΘΕΡΑ». Η καμπάνα στην λεσβιακή μητρόπολη σημαίνει για τον όρθρο της γιορτής των Ταξιαρχών, τον όρθρο της λευτεριάς.
Από στόμα σε στόμα η χαρμόσυνη είδηση ξεσηκώνει τον λεσβιακό λαό στο πόδι που από τα χαράματα έχει κατακλύσει την προκυμαία.
Βλέπουν ,εκτός από τα καράβια του διεθνή στόλου, την γαλανόλευκη να κυματίζει σε ένα από αυτά. Είναι ο θρυλικός ΑΒΕΡΩΦ που τους κάνει να ξεσπάσουν σε δάκρυα , κραυγές και αγκαλιάσματα. Το παραλήρημα του κόσμου είναι κάτι παραπάνω από συγκινητικό.
Την μέρα της λευτεριάς της Μυτιλήνης υποδέχεται και ο τοπικός τύπος γράφοντας :
ΣΑΛΠΙΓΞ
«….Το θωρηκτό Αβέρωφ μετά πέντε αντιτορπιλικών και ενός υπερωκεανίου μεταγωγικού έφτασαν στον λιμένα μας….»
ΛΑΙΚΟΣ ΑΓΩΝ
«…ο ένδοξος ελληνικός στρατός, το καμάρι μας, αποβιβάζεται εκ των πολεμικών πλοίων. Είναι ακριβώς μία και ημίσεια ώρα και οι πεζοναύτες και οι πεζοί στρατιώτες μας επιβιβάζονται εις τας φορτηγίδας και τας λέμβους…»
ΛΕΣΒΟΣ
«….Η αυγή ομοία ταύτης ποτέ άλλοτε δεν θα ανατείλη, επρόβαινε εις τον ορίζοντα και ήρξαντο να διαλύουσαι τα βαθέα σκότη και το χλωμό φώς της ημέρας…»
Και ενώ στην Μυτιλήνη ένα ατέλειωτο πανηγύρι χαράς και ενθουσιασμού έχει στηθεί….στο MARTHA WASHINGHTON που ταξιδεύει διασχίζονταν τον ωκεανό στις 22/11 (9/11/1912) καταφτάνει τηλεγράφημα από την επιτροπή των Λέσβιων από την Ν. Υόρκη, για να τους ανακοινώσει με συγκίνηση ,
«… ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΛΕΣΒΙΑΚΗ ΦΑΛΑΓΓΑ -ΜΑΡΘΑ ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ- Ελληνικός Στόλος κατέλαβε χθές Μυτιλήνην…»
“Ζήτω η Ελλάς!Ζήτω Ζήτω η Μυτιλήνη»
Πλωμάρι, 10/11/1912
εν μέσω φοβερής κακοκαιρίας , το οπλιταγωγό ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, αγκυροβόλησε έξω από το Πλωμάρι και οι πεζοναύτες του αποβιβάστηκαν μέσα στους έξαλλους πανηγυρισμούς των κατοίκων.
Ακολούθησε η κατάλυση των οθωμανικών αρχών στην Αγιάσο, στον Πολιχνίτο, στη Γέρα, ενώ η ελληνική ζώνη κατοχής επεκτάθηκε βόρεια μέχρι τη Θερμή.
Δύο μέρες αργότερα και ενώ η Λ.Φ, εξακολουθεί να πλέει τον ωκεανό, στέλνει προς δημοσίευση στην εφημερίδα «ΑΤΛΑΝΤΙΣ» επιστολή , αναφέροντας ότι είναι ένα σώμα που αποτελείται από 250 άνδρες που έφυγαν στις 16/11(3/11) ,σκοπεύοντας να ταχθούν στις διαταγές της Ελληνικής Κυβέρνησης και να χύσουν το αίμα τους για την μητέρα πατρίδα.
Καλούν όσους έχουν μείνει πίσω και οι οποίοι δεν μπορούσαν να τους συνοδέψουν ,να μην τους αφήσουν στην μοίρα τους ,αλλά διαρκώς να τους υποστηρίζουν και να τους συνδράμουν με την συγκέντρωση χρηματικών ποσών για την συντήρησή τους.
Άφιξη, πρώτος σταθμός…..
Πάτρα, Σάββατο 17/11/1912
Πέντε το απόγευμα , τo ΜΑΡΘΑ ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ, και ενώ μαίνεται καταιγίδα μπαίνει στο λιμάνι της Πάτρας.
Η καταρρακτώδης βροχή δεν εμποδίζει το πλήθος να συγκεντρωθεί στο λιμάνι για να υποδεχθεί τους εθελοντές. Οι συγκεντρωμένοι με ενθουσιασμό, υπομονετικά και μουσκεμένοι από την βροχή περιμένουν την αποβίβαση των εθελοντών.
Αψηφώντας την τρομερή βροχή, ανέβηκε πρώτος στο πλοίο , ο Σ. Ματσούκας ,εθνοσωτήρας ποιητής και μαχητής , ο οποίος εκτός άλλων συγκέντρωνε χρήματα από τους ομογενείς για τον πολεμικό εξοπλισμό της πατρίδας .
Η παρουσία του στο κατάστρωμα, ο ενθουσιασμός και η θέρμη του ξεσήκωσαν επιβάτες και εθελοντές.
Τα μέλη της ΛΦ, με τραίνο φεύγουν την ίδια μέρα από την Πάτρα ,στην προτελευταία φάση του ταξιδιού τους προς την Μυτιλήνη.
Αλλά και στην Αμερική φτάνει η είδηση της άφιξης της φάλαγγας στην Ελλάδα. Τις ίδιες πάνω κάτω μέρες η ΑΤΛΑΝΤΙΣ , δημοσιεύει
«…οι εθελοντές της Λ.Φ αφίχθησαν μέσω Πατρών εξ Αμερικής με το ατμόπλοιο της Αυστροαμερικάνας ΜΑΡΘΑ ΟΥΑΣΙΓΚΤΩΝ».
Άφιξη, δεύτερος σταθμός…
Aθήνα, Kυριακή 18/11/1912
Για την άφιξη της Λ.Φ στην Αθήνα μας πληροφορεί η εφημερίδα ΣΚΙΠ δημοσιεύοντας ,
«….έφτασε στην Αθήνα η Λ.Φ αποτελούμενη από 250 άνδρες υπό την διοίκηση του Περικλή Αρβανιτάκη υπαξιωματικού του εθελοντικού λόχου της Ν. Υόρκης. Οι εθελοντές με τον πρόεδρο του συλλόγου του Παναγίου Τάφου κ. Γρ. Στυλιανίδη παρουσιάστηκαν στον υπουργό των ναυτικών κ. Στράτο και τέθησαν στις διαταγάς της πατρίδος…»
Κατά τον Μαρινάκη «… υπό μορφή λόχου κανονικού ελληνικού πεζικού και υπό τας διαταγάς μου παρουσιάστηκε και παρατάχθηκε έξωθεν του υπουργείου Στρατιωτικών…» ενώ παρακάτω συνεχίζει,
«..εγκριθείσης της αιτήσεως μου παρέλαβα μαζί μου τους Λοχίας Χατζηδάκη από την Κρήτη και τους Βαλασόπουλο και Γεώργιο Κωστομοίρη από την Μυτιλήνη, που αποτελούσαν και τα μέλη της οικονομικής επιτροπής και παρουσιασθήκαμε εις τον αείμνηστον Ε.Βενιζέλο….»
Κατενθουσιασμένος μετά την παρουσίαση και επιθεώρηση του λόχου ο πρωθυπουργός , διατάζει να κρατήσουν οι εθελοντές τους στρατιωτικούς βαθμούς που τους είχαν δοθεί από την Αμερική και με αυτούς να αναχωρήσουν για την Μυτιλήνη.
Τελειώνοντας την διήγησή του για κείνη την μέρα ,ο Μαρινάκης, αναφέρει «…..μετέβημεν κατ ευθείαν οδικώς εις το 7ον Εμπεδο Πεζικό Συν/μα και ενεγράφημεν κανονικώς εις την δύναμιν αυτού, ως 37ος Λόχος υπό την ιδιαίτερην ονομασία «Λεσβιακή Φάλαγξ», ουδείς άλλος δε ετοποθετήθη εις την Φάλαγγα αυτήν πλήν του αρίστου υπολοχαγού του πεζικού Δρίτσα Περικλή…»
Να, πως η «ΑΤΛΑΝΤΙΣ» μια μέρα αργότερα μέσα από τις σελίδες της, ενημερώνει τους ομογενείς για την άφιξη της φάλαγγας στην Αθήνα,
«…. έφτασε στην Αθήνα μετά από ταξίδι δυό εβδομάδων, η Λ.Φ, η οποία αποτελείται από 250 άνδρες. Με τηλεγράφημά τους, μας ανακοίνωσαν «Η Ελληνική Κυβέρνηση θα μας αποστείλει στην Μυτιλήνη για να ενωθούμε με τον Ελληνικό Στρατό»….»
Φτάνοντας στην Αθήνα οι εθελοντές αρχίζουν να ανηφορίζουν την οδό Σταδίου. Με την γραφική τους στολή και με σημαίες ελληνικές και αμερικάνικες ανέβηκαν με παράταξη την οδό Σταδίου με τον επικεφαλής τους κ Αρβανιτάκη και με κατεύθυνση τα Παραπήγματα.
Προηγείτο η σημαία του λόχου, πάνω στην οποία εκτός από το όνομα ΛΕΣΒΙΑΚΗ ΦΑΛΑΓΞ , υπήρχαν γραμμένα και όλα τα ονόματα των εθελοντών, (όπως ο ίδιος ο Μαρινάκης διηγήθηκε ,λέγοντας μάλιστα ,ότι η σημαία αυτή βρέθηκε χρόνια αργότερα αλλά τα ονόματα ήταν σβησμένα).
Ηταν μια πανέμορφη ολομέταξη σημαία με γαλανόλευκα χρώματα περασμένη σε ψηλό λευκό κοντάρι που δεν περνούσε απαρατήρητη στο πέρασμά της από κανέναν.
Σε όλη την διαδρομή που διένυσε η Λ.Φ έγινε αποδέκτης ενθουσιωδών εκδηλώσεων. Οι κάτοικοι της πόλης στέκονται και στις δυό μεριές του δρόμου , χειροκροτώντας και ζητωκραυγάζοντας.
Οι νεαρές Αθηναίες με θαυμασμό για τους καμαρωτούς εθελοντές πετούν λουλούδια ραίνοντας τους στο διάβα τους.
Φτάνοντας στα παραπήγματα, τους υποδέχεται ο ταγματάρχης του αμερικάνικου στρατού Χότκινσον ,ο οποίος είχε έρθει λίγο νωρίτερα από την Αμερική, ορμώμενος από την μεγάλη αγάπη για την Ελλάδα, να πολεμήσει για την απελευθέρωση της .
Ο Αρβανιτάκης τον παρουσιάζει στους ιερολοχίτες και κείνος με την σειρά του, στα αγγλικά, τους απεύθυνε λόγο λέγοντάς τους ,ότι η μεγάλη αγάπη του για την Ελλάδα τον ανάγκασε να εγκαταλείψει τα πάτρια εδάφη και να έρθει να πολεμήσει για την απελευθέρωσή της.
Τους ευχήθηκε γρήγορα να ενταχθούν σε μάχιμα κομμάτια στρατού και να δώσουν και αυτοί το αίμα τους για την ελευθερία .
Μιάς και δεν υπήρχε αρκετός χώρος στα παραπήγματα –λόγω συγκέντρωσης πολλών στρατιωτικών μονάδων-για να κατακλίσουν και κατόπιν εισηγήσεως του αντισυνταγματάρχου Νίδερ οι εθελοντές στρατοπέδευσαν στο Πανεπιστήμιο όπου ο δεκανέας του πεζικού κ. Παπαντωνίου τους καλωσόρισε απαγγέλοντας τους πατριωτικό ποίημα.
Οι ειδήσεις από την Αθήνα περνούν ταυτόχρονα και στον τύπο της Μυτιλήνης και το γεγονός του ερχομού τους ,γίνεται χαρμόσυνη είδηση, για τον τοπικό τύπο. Ολοι πια με ανυπομονησία περιμένουν την άφιξή τους.
---
To κείμενο είναι μέρος του επετειακού ένθετου της εφημερίδας ΕΜΠΡΟΣ της 8/11/2012 με τίτλο «Λεσβιακή Φάλαγγα 100 χρόνια Ελευθερίας 1912-2012» του δημιουργού της ιστοσελίδας www.lesvosoldies.gr Μάκη Μπεκιάρη
