Ο Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος με 2 ιδιότητες και για 3 εμφανίσεις στη Μυτιλήνη!
- Σε όλους μας δίνει καθημερινά μάχη το καλό με το κακό, το εγώ με το εμείς, το θέλω με το πρέπει.
- «Η αποστολή μας πέτυχε, ο κόσμος θα παραμείνει όπως είναι!»
Συνέντευξη στη Ράνια Μπουμπουρή
Ο Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος έρχεται στη Μυτιλήνη με δύο ιδιότητες και για τρεις εμφανίσεις: ως μέλος του θιάσου που θα παρουσιάσει την παράσταση «Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν» του Μπέρτολτ Μπρεχτ στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης το Σαββατοκύριακο 16 και 17 Μαρτίου και ως τραγουδοποιός σε μια live εμφάνιση το βράδυ της Παρασκευής 15 Μαρτίου στο «Πανελλήνιον». Η επικείμενη επίσκεψή του μας έδωσε την αφορμή για μια σύντομη αλλά περιεκτική συζήτηση μαζί του.
Αλκιβιάδη, ας αρχίσουμε από τις δύο παραστάσεις που θα δώσετε στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης αυτό το Σαββατοκύριακο: «Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν» του Μπέρτολτ Μπρεχτ, σε σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη. 80 παραστάσεις στην Αθήνα, οι περισσότερες εκ των οποίων ήταν sold out. Πού αποδίδεις τη μεγάλη αυτή επιτυχία;
Είναι ένα έργο που μας αφορά όλους. Σε όλους μας δίνει καθημερινά μάχη το καλό με το κακό, το εγώ με το εμείς, το θέλω με το πρέπει. Ταυτόχρονα, είναι μια παράσταση φτιαγμένη με πολλή αγάπη και μεράκι απ’ όλους τους συντελεστές και αυτό πιστεύω βγαίνει στη σκηνή.
Σύμφωνα με την υπόθεση του έργου, τρεις θεοί κατεβαίνουν στη γη αναζητώντας έναν καλό άνθρωπο – τον οποίο βρίσκουν στο πρόσωπο της πόρνης Σεν Τε. Πώς είναι η συνεργασία με την Πέγκυ Τρικαλιώτη; Με τους άλλους συντελεστές;
Για εμένα, που ως μουσικός δεν έχω μεγάλη εμπειρία στο θέατρο, ήταν μια εκπληκτική εμπειρία. Η Πέγκυ είναι φοβερά δοτικός άνθρωπος με θετική ενέργεια και αισθάνομαι πολύ τυχερός που δουλεύω μαζί της. H αλήθεια είναι ότι ο Νικορέστης Χανιωτάκης έχει κάνει εξαιρετική δουλειά στην επιλογή των ηθοποιών που ενσαρκώνουν τους διαφορετικούς χαρακτήρες του έργου, είναι όλοι χαρισματικοί και ταλαντούχοι ηθοποιοί, με τους οποίους τα περνάμε υπέροχα εντός και εκτός σκηνής.
Θα σταθώ λίγο περισσότερο στη Λήδα Πρωτοψάλτη και στον Γιάννη Καλατζόπουλο, καθώς είναι δυο ηθοποιοί δοκιμασμένοι επί δεκαετίες στο σανίδι και εξαιρετικά αγαπητοί στο κοινό. Ποια είναι η αίσθησή σου ως νεότερου καλλιτέχνη για τη θεατρική σας αυτή συνύπαρξη;
Εντάξει, τι να πεις για τη Λήδα και τον Γιάννη, προσπαθώ να μάθω όσα περισσότερα μπορώ από αυτούς και να τους απολαύσω κι εγώ όσο μπορώ μαζί με τους θεατές. Έχουν απίστευτη σκηνική ενέργεια ενώ δεν σταματούν να σε εκπλήσσουν και να σε κερδίζουν…
Στη διάρκεια της παράστασης, προκαλεί μεγάλη εντύπωση η ζωντανή μουσική που όλοι οι συντελεστές παίζετε επί σκηνής. Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου έγραψε τη μουσική ειδικά για την παράσταση αυτή, εσύ έκανες την ενορχήστρωση και τη μουσική διδασκαλία. Πώς πήγε η συνεργασία σας;
Έχω δουλέψει και στο παρελθόν με τον Βασίλη πολλές φορές, έχει συμμετάσχει και σε ένα δίσκο μου, όπου τραγούδησε μαζί με άλλους καλλιτέχνες το τραγούδι «Πόλεμος», οπότε χάρηκα που θα βρισκόμασταν ξανά καλλιτεχνικά και μάλιστα σε κάτι διαφορετικό, το οποίο ήταν πρόκληση και για τους δυο μας. Η μουσική που έγραψε για την παράσταση με κέρδισε από την πρώτη στιγμή που την άκουσα και η εμπιστοσύνη που μου έδειξε κατά τη διάρκεια της όλης διαδικασίας με τίμησε. Σε λίγους μήνες μάλιστα θα κυκλοφορήσει η μουσική της παράστασης σε CD, μια ιδέα του Βασίλη που δουλεύουμε με τον Οδυσσέα Κωνσταντόπουλο στο στούντιό μας, Arttings.
Πες μας μία αγαπημένη σου ατάκα από το έργο αυτό του Μπρεχτ.
Τρεις θεοί: «Η αποστολή μας πέτυχε, ο κόσμος θα παραμείνει όπως είναι!»
Κάποιο σχόλιο θεατή της παράστασης, που θα σου μείνει αξέχαστο;
«Εσύ τελικά εκτός από ηθοποιός είσαι και καλός μουσικός!»
Ας περάσουμε τώρα στο live της Παρασκευής στο «Πανελλήνιον». Τι θ’ ακούσουν όσοι τυχεροί παρευρεθούν;
Θα με ακούσουν σε ένα ακουστικό πρόγραμμα «με μια κιθάρα», εμπνευσμένο από τις μπουάτ από τις οποίες ξεκίνησα τις ζωντανές εμφανίσεις μου, που θα περιλαμβάνει τραγούδια δικά μου αλλά και αγαπημένα μου, ελληνικά και ξένα, τραγούδια φιλτραρισμένα ώστε να ακούγονται με το δικό μου ύφος. Η ιδέα είναι να γίνουμε μια παρέα: να γελάσουμε, να συγκινηθούμε, να νοσταλγήσουμε και να τραγουδήσουμε όλοι μαζί «όπως παλιά».
Στο σημείο αυτό, αξίζει να αναφέρουμε ότι είσαι επαγγελματίας μουσικός, διπλωματούχος στο τρομπόνι και στο βιολί, και θα μπορούσες να παίζεις σε κάποια συμφωνική ορχήστρα του εξωτερικού, παρ’ όλα αυτά επέλεξες συνειδητά τις live εμφανίσεις. Γιατί;
Για εμένα, τίποτα δεν συγκρίνεται με την ενέργεια που παίρνεις από τον κόσμο σε μία ζωντανή εμφάνιση. Υπήρξε κάποια στιγμή βέβαια που σκεφτόμουν να ακολουθήσω την καριέρα του σολίστα, που έχει τις δικές της προκλήσεις και χαρές, συνειδητοποίησα όμως ότι αυτό που είχα στο μυαλό μου από μικρός όταν με φανταζόμουν να δουλεύω ως μουσικός ήταν η άμεση επαφή με τον κόσμο, να παίζω μουσική και να κοιτάω στα μάτια αυτούς που με ακούν, να αντιλαμβάνομαι αν αυτό που κάνω τους αρέσει ή όχι…
Τα τρία τελευταία χρόνια, αίσθηση έχει προκαλέσει και η συνεργασία σου με τον απίθανο Λευτέρη Ελευθερίου, επίσης με πολλές sold out εμφανίσεις τόσο με το πρόγραμμα «Αγαλματάκια ακούνητα, αμίλητα, αγέλαστα» όσο και με το πρόγραμμα «Με την όπισθεν». Σχεδιάζετε καμιά βόλτα και προς τη Λέσβο;
Με τον Λευτέρη ταιριάξαμε από την πρώτη στιγμή που βρεθήκαμε, μουσικά και προσωπικά, σαν να γνωριζόμασταν και να δουλεύαμε μαζί από χρόνια. Και αυτό πιστεύω βγαίνει στη σκηνή. Αγαπάμε και το νησί σας, οπότε αν υπάρξει πρόσκληση δεν θα χάσουμε την ευκαιρία να σας έρθουμε!
Τώρα, σχετικά με τη διδασκαλία. Διδάσκεις πολλά χρόνια σε ωδεία, πριν από λίγους μήνες μάλιστα άνοιξες και το δικό σου ωδείο, «Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος», στο Μαρκόπουλο Αττικής. Γιατί να πάει ένας γονιός το παιδί του στο ωδείο και ποια είναι η κατάλληλη ηλικία ν’ αρχίσει ένα παιδί τη μουσική;
Η μουσική είναι ένας ολόκληρος κόσμος, που δίνει τη δυνατότητα σε ένα παιδί να εξασκήσει ποικίλες δεξιότητες, όπως π.χ. η μνήμη, ο συντονισμός και η αντίληψη, το μαθαίνει να μελετά, του δίνει αυτοπεποίθηση, αλλά και ένα μέσο να εκφράζει τα συναισθήματα και τις ιδέες του. Ταυτόχρονα, η συναναστροφή με άλλους μαθητές στο ωδείο και τις συναυλίες του το βοηθάει στην κοινωνικοποίηση. Τι άλλο να πω; Με μεθόδους μάλιστα για προσχολικές ηλικίες, όπως π.χ. η Orff, τα παιδιά μπορούν από πολύ νωρίς να έρθουν σε επαφή με τη μουσική. Σε κάθε περίπτωση, ο στόχος είναι το παιδί να αγαπήσει τη μουσική ως κάτι ενιαίο που περιέχει τη θεωρία αλλά και την πράξη, την κλασική αλλά και την παραδοσιακή και μοντέρνα μουσική.
Ποια είναι η πιο απρόσμενη ατάκα που έχεις ακούσει ποτέ από μαθητή;
Ατάκα μαθητή Α’ Λυκείου: «Εγώ φταίω, κύριε, που δεν ξέρω τους Τρύπες ή εσείς που είστε του 1821 και μας βάζετε αυτά τα τραγούδια;»
Τέλος, ξέρουμε ότι ετοιμάζεις την 3η προσωπική δισκογραφική σου δουλειά (ενώ έχουν κυκλοφορήσει και 4 παιδικά σου CD). Πότε υπολογίζεις ότι θα κυκλοφορήσει; Θα παίξεις κάποιο απ’ τα καινούργια σου κομμάτια και στο live στο «Πανελλήνιον»;
Είναι πολλά πράγματα που πρέπει να συντονίσω προς το παρόν, οπότε δεν μπορώ να πω ακόμη ακριβή ημερομηνία. Θα έχει όμως μια πιο ρομαντική και συναισθηματική αύρα, οπότε πέρα από κάποιο τραγούδι που θα πω, πιστεύω ότι γενικά ότι αυτό το live μου θα έχει κατά κάποιον τρόπο την αισθητική του νέου μου δίσκου…
Ευχαριστούμε πολύ και καλή επιτυχία!
