Πολλά δείχνουν πως στην Μυτιλήνη ετοιμαζόμαστε για μια «νέα Παγανή», ή αν μη τι άλλο, για την επανάληψη μιας κατάστασης όπου ανθρώπινες ψυχές στοιβάζονται σε χώρους «φιλοξενίας» στερούμενες βασικά αγαθά όπως μια αξιοπρεπή πρόσβαση σε συνθήκες υγιεινής, σε ένδυση και σίτιση. Θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε μερικά πράγματα σε όποιον, πολιτικό άρχοντα, άρχη, θεσμό, πολίτη, ή μέσο ενημέρωσης ενδιαφέρεται πραγματικά.
1) Το κολαστήριο της Παγανής ντρόπιασε σε διεθνές επίπεδο το νησί της Λέσβου. Οι συνθήκες εντός του κέντρου κράτησης ήταν όντως άθλιες. Καμιά δικαιολογία δεν μπορεί να ελαφρύνει κανέναν. Μέρος της ανάληψης οποιουδήποτε πόστου είναι και ευθύνες που απορρέουν σε περιόδους κρίσης. Το μεταναστευτικό-προσφυγικό κύμα από το 2009, απέδειξε πως μεταξύ άλλων, α) οι τοπικοί άρχοντες (πλην εξαιρέσεων) όχι μόνο τις περισσότερες φορές είναι ανίκανοι να αντιμετωπίσουν κρίσεις τέτοιου μεγέθους, β) δεν έχουν την θέληση να πράξουν έστω τα όσα ελάχιστα μπορούν σε τοπικό επίπεδο και γ) πως με την πρώτη ευκαιρία νίπτουν τα χείρας τους, απεκδυόμενοι κάθε μορφής ουσιαστική ευθύνη.
2) Η τοπική κοινωνία στο σύνολό της καθώς και ο πολιτικός κόσμος έχουν πλέον γνώση των προβλημάτων και σίγουρα των τρόπων που οδηγούν, αν όχι σε επίλυσή (γιατί τελικά δεν μπορούμε να σταματήσουμε τον πόλεμο και την φτώχεια στην Μ. Ανατολή) τουλάχιστον σε μια δυναμική δράση σε τοπικό επίπεδο. Εμπειρικά μπορούμε να θεωρηθούμε, πλέον, πλούσιοι.
3) Από τα παραπάνω συμπέρασματα απορρέουν και οι ευθύνες μας. Είναι ο εύκολος δρόμος να μιλάμε για κρίση, για τα δεινά του Καλλικράτη, να επιρρίπτουμε ευθύνες στο «σύστημα», στην ελλειπή χρηματοδότηση από το κράτος, στην συνυπεύθυνη Ευρώπη κ.τ.λ. Οι παράμετροι αυτές είναι όντως σημαντικές, χρήζουν μέγιστης προσοχής, όμως δεν μας εξαιρούν από την υποχρέωση για άμεση δράση. Μια δράση που δεν περιορίζεται στα έγγραφα διαβήματα, όπως το παρόν, και τις ρητορικές ενώπιον των ΜΜΕ.
4) Στην ΜΚΟ Αγκαλιά βλέπουμε την ουσία σε πρακτικά θέματα. Σε θέματα που είναι «στο χέρι μας» και μπορούμε να επηρεάσουμε. Καλούμε όσους εμπλέκονται στο θέμα να συμπράξουν, καταρχήν, ώστε να διασφαλιστεί, ειδικά για τις ευπαθείς μεταναστευτικές ομάδες, ανήλικους, γονείς με βρέφη και παιδιά, γέροντες, αλλά και στο σύνολο των μεταναστών και προσφύγων αξιοπρεπή διαμονή και πρόσβαση σε συνθήκες υγιεινής, σε ένδυση και σίτιση καθώς και σε υγειονομική περίθαλψη καθ’όλη την διάρκεια που απαιτείται για να εξετασθεί νομικά η κάθε υπόθεση. Αυτό μπορούμε να το πετύχουμε, ΟΛΟΙ μαζί σε συνεργασία, δίχως την ανάγκη βαρύγδουπων χρηματοδοτήσεων. Η ανθρωπιά ήταν πάντα θέμα θέλησης και όχι χρηματοδότησης. Όποιος, σε τοπικό επίπεδο, επικαλούμενος εντολές ή οτιδήποτε άλλο, γίνει αιτία να υποφέρουν αναξιοπαθούντες, θα μας βρει απέναντί του. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες απέναντι στον ανθρώπινο πόνο. Όποιος προτείνει μεθόδους συνεργασίας, όποιος τιμήσει την θέση τους ως πολιτικός ή πολίτης, θα μας βρει σταθερό αρωγό του.
5) Δίνουμε μεγάλη σημασία σε θέματα που μπορεί να φανούν σε ορισμένους αποκομμένα από την ουσία. Θα μπορούσε δηλαδή να ισχυρισθεί κανείς πως θα ήταν πιο σωστό να πιέσουμε συστηματικά προς τα «άνω» για μια ολιστική λύση, για βοήθεια (νομική, τεχνική κτλ) που θα έρθει μαζικά είτε από την ευρωπαϊκή ένωση είτε από την κυβέρνηση. Σε καμιά περίπτωση δεν υποβαθμίζουμε την τεράστια σπουδαιότητα μιας τέτοιας ολιστικής δράσης. Σε αυτήν μπορούμε όλοι να συνεισφέρουμε. Σε τελική ανάλυση οι πολιτικοί αναγκάζονται σε δράση μόνο όταν η κοινωνία το απαιτεί και αυτή η απαίτηση περάσει ένα κρίσιμο όριο. Όμως μέχρι τότε, και επειδή με μαθηματική ακρίβεια οδηγούμαστε προς το αίσχος μιας ακόμα «Παγανής», θεωρούμε πως πρέπει να τεθεί κάποια ιεραρχία στα προβλήματα. Τα βασικά πρώτα, ας διασφαλιστούν, αυτό είναι το άμεσο, πιεστικό ζητούμενο. Και προς εκεί πρέπει πρώτα και κυρίως να στραφεί η μέριμνα όλων μας. Δίχως να εξασφαλισθούν τα βασικά δεν μπορούμε να μιλάμε, παρά στα πλαίσια υποκριτικής, για ο,τιδήποτε άλλο
Σαν οργάνωση, δίχως να έχουμε λάβει ούτε ένα ευρώ από το κράτος, μόνο με την βοήθεια των ανθρώπων γύρω μας και άλλων ΜΚΟ ή οργανισμών, έχουμε περιθάλψει σε τούτες τις βασικές ανάγκες, περισσότερους από τέσσερις χιλιάδες ανθρώπους, μόνο στην Λέσβο. Θα μπορούσαμε να παραπέμψουμε σε δημοσιεύματα σχετικά με την ΜΚΟ Αγκαλιά, από τον τοπικό, αθηναϊκό και διεθνή τύπο. Πίσω όμως από την όποια δράση και προβολή έχουμε μάθει πως τα ανθρωπιστικά προβλήματα είναι άλυτα, τεράστια και πως οι δυνάμεις μας γελοίες και περιορισμένες. Με αυτές όμως τις δυνάμεις, έχουμε καταφέρει να κάνουμε ανθρώπους να μην πεινούν και να μην κρυώνουν. Το αν αυτό είναι σημαντικό ή όχι, το έχουμε δει στα πρόσωπά τους. Δηλώνουμε ξανά το παρόν. Είμαστε εδώ, στην Καλλονή, είμαστε έτοιμοι. Όχι σε μια νέα Παγανή, όχι στις διακρίσεις, ναι σε μια κοινωνία πολιτών με προσανατολισμό τον άνθρωπο ανεξαρτήτως φυλής, φύλου, θρησκείας
Για την ΜΚΟ «Αγκαλιά»,
Ο αντιπρόεδρος,
Ο αντιπρόεδρος,
Τυρίκος Εργάς Γιώργος.
