Η δεύτερη εκτέλεση του Λιμενάρχη Μυτιλήνης Ηλία Καζάκου
Με την ευκαιρία του φετινού εορτασμού της Ημέρας της Εθνικής μας Αντίστασης (25 Νοεμβρίου 2016), οι Φίλοι Ιστορικής Μνήμης και Πολιτιστικής Δημιουργίας έδωσαν πριν δέκα μέρες στη δημοσιότητα – για πρώτη φορά - συγκεντρωτικό ονομαστικό κατάλογο 286 Λέσβιων – Συντοπιτών μας, θυμάτων, εντός και εκτός Ελλάδας, της τριπλής φασιστικής κατοχής και του αντιφασιστικού αγώνα της περιόδου 1941-1945.
Αυτός ο ονομαστικός κατάλογος ας αποτελεί εσαεί ανάχωμα στη ναζιστική πανούκλα, που ξανασηκώνει κεφάλι στην πατρίδα μας, υπενθυμίζοντάς μας αυτό που είχε γράψει ο επιζών του Ολοκαυτώματος Ελί Βιζέλ: «Ο δήμιος σκοτώνει πάντα δυο φορές, τη δεύτερη με τη λήθη».
Με αφορμή την επέτειο αυτή, είναι νομίζουμε αναγκαίο να σχολιάσουμε τα όσα συνέβησαν πριν δυόμισι περίπου μήνες, στην πρώτη συγκέντρωση κατά την υποστολή της Ελληνικής Σημαίας - που είχε ματαιωθεί - μπροστά στο παλιό Λιμεναρχείο, στην Πλατεία Σαπφούς.
Κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης, αλλά κύρια κατά τη διάρκεια της υποστολής της σημαίας, συνέβησαν και ακούστηκαν πολλά… Εμείς θα σταθούμε στη μικρή τοπική ομάδα του ναζιστικού μορφώματος, που εμφανίστηκε την τελευταία πενταετία στη χώρα μας και τώρα πια επίσημα και δημόσια στο νησί μας. Πλην του γνωστού ύφους των συνθημάτων τους και των προκλήσεων τους, χαιρέτησαν την Ελληνική Σημαία με υψωμένο το χέρι – το γνωστό ναζιστικό χαιρετισμό!!!
Ο χαρακτηριστικός τούτος χαιρετισμός του ναζιστικού κόμματος στην αρχή, που επεκτάθηκε στη συνέχεια σ’ όλους τους Γερμανούς πολίτες, ήταν το πρώτο και κυριότερο βήμα που όπλισε το ίδιο υψωμένο χέρι να εκτελέσει δεκάδες συμπατριώτες μας στα Τσαμάκια, χιλιάδες πατριώτες σ’ όλη τη χώρα μας, εκατομμύρια πολίτες στην Ευρώπη.
Όταν λοιπόν μπροστά από την προτομή του Ηλία Καζάκου, Λιμενάρχη Μυτιλήνης την πρώτη περίοδο της Κατοχής, που εκτελέστηκε από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής στην Καισαριανή, τραγουδώντας τον Εθνικό Ύμνο και φωνάζοντας «Ζήτω η Ελλάς», κάποιοι λίγοι… Έλληνες ναζιστές (!!!) σήμερα, ναι σήμερα, υψώνουν το χέρι σε ναζιστικό χαιρετισμό, τον εκτελούν για δεύτερη φορά! Αυτός ο θαρραλέος πατριώτης, τρεις μέρες πριν την εισβολή των Γερμανών στο νησί μας και μεσάνυχτα για να αποφύγει τους καταδότες, βύθισε τα όπλα του Λιμεναρχείου στη θάλασσα έξω από το λιμάνι, για να μην πέσουν στα χέρια των κατακτητών!
Όταν μπροστά στην Ελληνική Σημαία υψώνεται χέρι σε ναζιστικό χαιρετισμό, είναι το ίδιο το χέρι που κατά την αρχή της γερμανικής κατοχής σε χιλιάδες χωριά και πόλεις κατέβασε, υπέστειλε, πέταξε την Ελληνική Σημαία και εδώ στη Μυτιλήνη είναι το χέρι του Γερμανού στρατιώτη που σκούπισε με τη Σημαία μας τη σκονισμένη τρίκυκλη μηχανή του και ύψωσε στη θέση της τη σβάστικα.
Όλοι δε αυτοί, που θέλουν να συμμετέχουν σε τέτοιου είδους «αυθόρμητες» εκδηλώσεις, και είναι δικαίωμά τους, θα πρέπει να ξέρουν ότι, εφόσον δεν αποδέχονται τις προκλήσεις αυτές, αποχωρούν. Διαφορετικά είναι συνυπεύθυνοι για την ύβρη αυτή απέναντι στην Ελληνική Σημαία, απέναντι στη μνήμη του Ηλία Καζάκου, απέναντι στη μνήμη χιλιάδων πατριωτών που έπεσαν από τα βόλια των ναζιστών, και τους θυμίζουμε τους εμβληματικούς στίχους του Γερμανού πάστορα Μartens Niemoller:
Πρώτα ήρθαν για τους σοσιαλιστές και δεν μίλησα
Επειδή δεν ήμουν σοσιαλιστής.
Στη συνέχεια ήρθαν για τους συνδικαλιστές, και δεν μίλησα
Επειδή δεν ήμουν συνδικαλιστής.
Στη συνέχεια ήρθαν για τους Εβραίους, και δεν μίλησα
Επειδή δεν ήμουν Εβραίος.
Στη συνέχεια ήρθαν για μένα-και δεν υπήρχε κανείς να μιλήσει για μένα.
ΦΙΛΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ
