Δεν υπάρχουν λόγια για αυτή τη φωτογραφία....
Χρόνος ανάγνωσης :
2'Κυριακή 26/6/2016.
Κάγια.
Σκάλα Σκαμιάς.
Κουβαλούσε στη πλάτη του, την τυφλή γυναίκα του και στην αγκαλιά του το μικρό μωρό τους
Τι να σχολιάσεις... τι να πεις.... ο ορισμός του προσφυγικού δράματος σε μια φωτογραφία.
Φωτογραφία Στρατής Τσουλέλλης / πρόεδρος της Φωτογραφικής Εταιρείας Μυτιλήνης
«Τον τελευταίο καιρό δεν είχαμε τέτοια περιστατικά. Είχαν σταματήσει να έρχονται οι βάρκες. Έτσι πήγαμε για μπάνιο στην Καγιά. Κάποια στιγμή είδαμε τη βάρκα με 40 με 50 άτομα επάνω. Δεν υπήρχαν εθελοντές εκείνη τη στιγμή στο σημείο όπως το προηγούμενο διάστημα και έτσι τρέξαμε όσοι βρισκόμασταν στην παραλία για να βοηθήσουμε. Εγώ πήρα και τη μηχανή μου και άρχισα να τραβάω. Η εικόνα αυτής της οικογένειας είναι από μόνη της πολύ δυνατή, πολύ ιδιαίτερη. Και μετά μάθαμε πως η γυναίκα του άνδρα ήταν τυφλή και γι' αυτό ο νεαρός την κουβαλούσε στην πλάτη...» αφηγήθηκε στη HuffPost Greece ο κ.Τσουλέλλης
«Αμέσως μια γυναίκα πήρε το παιδάκι από τα χέρια του- δεν είναι ούτε ενός έτους- και φρόντισε να του δώσει γάλα. Κάτοικοι έτρεχαν να τους δώσουν νερό, μπισκότα ότι είχαν πρόχειρο εκείνη τη στιγμή. Κάποιοι από τους πρόσφυγες έπεφταν χάμω γονατιστοί και φιλούσαν τη χώμα, άλλοι έκλαιγαν, άλλοι γελούσαν και πανηγύριζαν. Όταν τους ρωτήσαμε πως κατάφεραν να φτάσουν ως εδώ μας είπαν πως περίμεναν επί δύο εβδομάδες και τελικά βρήκαν την ευκαιρία ενώ όταν τους εξηγήσαμε πως τώρα θα αναγκαστούν να μείνουν εδώ, γιατί δεν γίνεται να συνεχίσουν το ταξίδι τους, μας είπαν απλά πως ήταν ήδη χαρούμενοι που είχαν φτάσει στην Ελλάδα και πως προσπαθούσαν να βρουν έναν τρόπο να συνεχίσουν το ταξίδι τους».
Και στις δύο φωτογραφίες όμως του κ.Τσουλέλλη, ξεχωρίζει και η φιγούρα ενός ιερέα. «Είναι εδώ στην περιοχή εδώ και πολύ καιρό» μας εξηγεί ο κ.Τσουλέλλης. «Βοηθάει τις εθελοντικές ομάδες, προσφέρει εργασία κάνει ό,τι μπορεί. Δεν ξέρω πολλά αλλά μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Από κάπου τους όταν έρχονταν με τη βάρκα και ήταν ο πρώτος που έτρεξε να τους βοηθήσει. Έτσι ψηλός και τόσο αδύνατος που είναι με τα ράσα του σχεδόν φθαρμένα...Δεν ξέρω. Έχει τόσο ασκητική μορφή. Θυμίζει αγιορίτη μοναχό...».
