Αισιοδοξία και Ελπίδα - Το μήνυμα των κατοίκων της Πλαγιάς στον π. Κύριλλο

Η αισιοδοξία και η ελπίδα πηγάζουν μέσα από τη μεγαλύτερη απογοήτευση. ¨Οποιος όμως αγωνίζεται δεν έχει καιρό να απογοητευτεί. <<Καλύτερα να αγωνίζεσαι μάταια παρά να ζεις μάταια>>.  <<Καμία μάχη δεν είναι χαμένη, παρά μόνο αυτή που δεν αρχίσαμε>>.

 

Κάποτε πρέπει να καταλάβουμε και να το περάσουμε ως αρχή και στα παιδιά μας ότι στην ''αδικία'' θα πρέπει όλοι μας να αντιδρούμε, να διαμαρτυρόμαστε και όχι να σωπαίνουμε και να καθόμαστε σαν απλοί θεατές να βλέπουμε τους ''άλλους να αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς.

 

Η Πλαγία έχει ήδη ξεκινήσει να αντιδράει για την άδικη απόλυση του π.Κυρίλλου από την Μητρόπολη Μυτιλήνης. Αδικία σε βάρος ολόκληρου του χωριού. Οπότε τα ''γιατί'' αρχίζουν να γίνονται πολλά. Γιατί έφυγε ο παππάς μας (ακόμη δεν έχουμε καταλαβει?) Γιατί η ενορία της Πλαγιάς (χωριό με μεγάλη εκκλησιαστική παράδοση) να μην έχει τον δικό της παπά και να περιμένει αποσπώμενους ιερείς για την τέλεση των μυστηρίων και των λειτουργιών της? Γιατί τα τόσα έργα που είχε ξεκινήσει ο π.Κύριλλος να κάνει στο χωριό να κινδυνέυουν τώρα να μην ολοκληρωθούν? Γιατί η εκκλησία μας που έσφυζε από κόσμο και νέα παιδιά να δείχνει τώρα εγκατελειμμένη? Γιατί, γιατί, γιατί.. Απάντηση καμία. Καταλαβαίνουμε ότι το μήνυμα που θέλουν να περάσουν είναι: Ο ''στόχος'' επιτεύχθει , το ''εμπόδιο'' ξεπεράστηκε και η Πλαγία στο ''περιθώριο''.

Πάλι όμως λάθος σκέφτονται, γιατί δεν γνωρίζουν τους Πλαγιώτες, δεν γνωρίζουν ότι η Πλαγιά θα αγωνιστεί για να επιστρέψει πίσω ο παπάς της. 'Ισως είναι δύσκολο ''κάποιοι'' να καταλάβουν ή να μη θέλουν να δουν τον κόσμο που είναι αγανακτισμένος, οργισμένος με τους κυνηγούς της ''δόξας'' και των ''αξιωμάτων'', με αυτούς που κηρύττουν αγάπη, μετάνοια, συγχώρεση, αλλά όταν έρχεται η ώρα των πράξεων και των έργων μένουν στα λόγια. Με αυτούς που ενώ σ'αγκαλιάζουν και σε φιλούν μπροστά στο κόσμο, όταν γυρίσεις την πλάτη, καταστρώνουν σχέδια εξόντωσης και εξορισμού.

Ευτυχώς όμως που μέσα σ'όλο αυτό τον κυκεώνα της απληστίας υπάρχουν και ιερείς που κηρύττουν το λόγο του Θεού με την ψυχή τους, γι'αυτό και ξεχωρίζουν, γίνονται αγαπητοί από τον κόσμο, μαζεύουν τη νεολαία στην εκκλησία, βοηθάνε τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Στο τέλος όμως γίνονται αποδέκτες κατηγοριών έως ότου καταλήξουν να απομακρυνθούν από τον τόπο τους. ¨Οπότε όλα τα ,,καλά.. που έχουν κάνει, σε μία μέρα μέσα διαγράφονται και μένει μόνο η αξιολόγηση της συμπεριφοράς τους : ,,Αήθης συμπεριφορά>>. ¨Αραγε τόσα χρόνια πως ακολουθούσε ο κόσμος- πλήθος κόσμου- έναν παπά ο οποίος συμπεριφερόταν με αήθεια? ¨

 

                                                                                                    Οι κάτοικοι της Πλαγιάς