Ορφανός ο Μόλυβος... έφυγε ο Κώστας Δούκας
Ορφανός από σήμερα ο Μόλυβος. Ο πρώην Δήμαρχος Κώστας Δούκας - ο ιστορικός Δήμαρχος του Μούβου - έφυγε σε ηλικία 87 ετών.
Ο Κώστας Δούκας γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1929 στον Μόλυβο από φτωχή οικογένεια.
Στα χρόνια της Κατοχής ακολουθούσε τον πατέρα του βοηθώντας τον στην πώληση ψαριών και λαδιού στα γύρω χωριά της περιοχής. Μέσα από αυτή την ασχολία του πρωτοήρθε σε επαφή με τους Αντάρτες.
Ο εμφύλιος τον βρίσκει μαθητή Γυμνασίου στη Μυτιλήνη όπου με παραίνεση του καθηγητή παρακολουθεί μαζί του πολλές από τις στρατιωτικές δίκες των Κομμουνιστών και των μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού Λέσβου.
Σύμφωνα και με την δική του γνώμη τα γεγονότα που διαμόρφωσαν τις πολιτικές του πεποιθήσεις εκτός από την ανέχεια και τα ερεθίσματα από το οικογενειακό του περιβάλλον ήταν τα δύο προαναφερόμενα δηλαδή η επαφή του με τους Αντάρτες και οι δίκες των Κομμουνιστών.
Ο Κώστας Δούκας ως μαθητής Γυμνασίου διακρίθηκε στον αθλητισμό με μεγαλύτερη διάκριση την πρώτη θέση στα 100μ στο Πανελλήνιο Σχολικό Πρωτάθλημα Αιγαίου στη Σύρο. Η φτώχεια όμως της οικογένειάς του δεν του επέτρεψε να ασχοληθεί περισσότερο με τον αθλητισμό αφού έπρεπε να δουλέψει.
Μετά το Γυμνάσιο προσπάθησε να εισέλθει στην Σχολή Αστυνομίας αλλά ...όπως ήταν φυσικό, απορρίφθηκε εξαιτίας των φρονημάτων της οικογένειάς του.
Άσκησε το επάγγελμα του μαραγκού - οικοδόμου και συμμετείχε ενεργά στα κοινά του Μολύβου. Την δεκαετία του '60 έλαβε μέρος με τον δημοτικό συνδυασμό της ΕΔΑ και εκλέχθηκε δημοτικός σύμβουλος Μολύβου. Καθαιρέθηκε μαζί με το υπόλοιπο δημοτικό συμβούλιο από την χούντα το 1967.
Μετά την πτώση της χούντας και σύμφωνα με την προσωρινή αναδιοργάνωση των Δήμων, όπου δήμαρχος τοποθετούταν ένας δημόσιος υπάλληλος και πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου ένα μέλος από το δημοτικό συμβούλιο που είχε καθαιρέσει η χούντα, επιλέχθηκε Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου.
Ως υποψήφιος δήμαρχος κατεβαίνει για πρώτη φορά το 1975 υποστηριζόμενος από το ΚΚΕ και εκλέγεται για 4 τετραετίες με υψηλά ποσοστά (1975-1990), αφού κατά γενική ομολογία αποτελεί τον πιο επιτυχημένο δήμαρχο του Μολύβου και είχε την ευρεία αποδοχή των κατοίκων του. Επί της δημαρχίας του ο Μόλυβος αναμορφώθηκε ριζικά, πραγματοποιήθηκαν τα κυριότερα έργα υποδομής όπως το λιμάνι για τα καίκια, οδικό δίκτυο, parking, camping, αγροτικό ιατρείο και τοποθέτηση μόνιμου γιατρού ενώ ήταν ο άνθρωπος που συνέβαλε τα μέγιστα στη δημιουργία της Δημοτικής Πινακοθήκης. Προώθησε τον Μόλυβο στο εξωτερικό και ανέπτυξε τις τουριστικές υποδομές του, φροντίζοντας όμως να διατηρήσει την πολιτιστική και αρχιτεκτονική του φυσιογνωμία.
Είναι ο πρώτος δήμαρχος που καθιέρωσε τις Λαϊκές Συνελεύσεις των κατοίκων στις οποίες συζητούνταν τα προβλήματα της περιοχής και παρουσιαζόταν το έργο της δημοτικής αρχής.
Εκτός από τα καθήκοντά του ως δήμαρχος, ο Κώστας Δούκας συμμετείχε και στους λοιπούς διοικητικούς φορείς του νησιού αφού διετέλεσε μέλος της Τοπικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων Λέσβου και εκπρόσωπος στο Νομαρχιακό Συμβούλιο της Λέσβου.
-------------
Ως αφιέρωμα η ομίλια του Κώστα Δούκα πριν από λίγους μήνες όταν τιμήθηκε από το Δήμο Λέσβου.
OMIΛΙΑ KΩΣΤΑ ΔΟΥΚΑ
ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΛΕΣΒΟΥ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΟΥ 3/7/2016 ΘΕΑΤΡΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ ΜΗΘΥΜΝΑΣ
Συγκινήθηκα τόσο πολύ, με όλες αυτές τις ομιλίες απ΄όλους τους ομιλητές και τους Δημάρχους απ΄τους παλιούς, τους μετά από μένα, κι απ΄το Δήμαρχο και απ΄το Θανάση τον Ανδριώτη και από σας, που δεν ξέρω που να αρχίσω και που να τελειώσω.
Εγω στο Μόλυβο Δήμαρχε δεν μπήκα το 1974.Αγάπησα την Τοπική Αυτοδιοίκηση, αγάπησα τον κόσμο απ΄ότι ήμουν παιδί, μικρό παιδί κι όταν μάζευα νομίσματα από την αρχαία Μήθυμνα και μας τα πήραν οι Γερμανοί.
Ηρθε η Κατοχή, βγήκα τελευταία στο βουνό μαζί με..όταν έβγαινε το ΕΑΜ πρίν φύγουν οι Γερμανοί.
Τέλειωσα το Γυμνάσιο, πήγα στη Θεσ/νίκη, Αθήνα Αλεξανδρούπολη κι εδώ έμεινα στις οικοδομές, ήταν εσωτερική μετανάστευση αυτή τότε. Κοιμόμουν απάνω σε σανίδια με μπετόν με τούβλα μαξιλάρι και μετά σιγά-σιγά κατόρθωσα να κάνω μια δουλειά που ήταν πολύ αξιόλογη. Μια βιοτεχνία ξύλου με όλα τα μηχανήματα, μάντρες, εργολάβους, πολύ προσωπικό, αλλά μέσα μου υπήρχε ο άνθρωπος, υπήρχε η Τοπική Αυτοδιοίκηση, υπήρχε η αγάπη στον κόσμο. Γι αυτό συνεργαζόμουν με τους Δημάρχους πρίν από μένα, που αυτό είναι άγνωστο σε πολλούς, και με τον Ματακούλη όταν ήρθα και τον βρήκα εδώ και με τον Κυριακού, ήμουν κάθε μέρα στο Δημαρχείο και βοηθούσα όσο μπορούσα. Παράτησα όλα αυτά, παράτησα τη δουλειά μου και ήρθα να γίνω Δήμαρχος. Δεν μετανιώνω γι αυτό. Η δικιά σου σήμερα Δήμαρχε βράβευση εδώ, με βοηθάει, με τιμάει πολύ, γιατί το έργο το δικό μου δεν ήταν μόνο στο Μόλυβο.
Μέσα από το Νομαρχιακό Συμβούλιο, μέσα από το Τεχνικό Συμβούλιο, μέσα από την Τουριστική Επιτροπή, σ΄όλο το Νησί ήμουν κάθε μέρα όπου υπήρχε πρόβλημα.
Η ΤΕΔΚ ξεκίνησε όπως είπε και ο Μήτσος από μας. Τη βρήκαμε στο Δημαρχείο της Μυτιλήνης μέσα και την κάναμε κι είναι σήμερα ένα κτίριο ολόκληρο, ενώ παλιά δεν υπήρχε αυτό το πράγμα.
Μέσα στο Μόλυβο, αυτό το λέω και στους σημερινούς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, συνεργαζόμουν με το Συνεταιρισμό, με τους Αλιεργάτες, με τους Συλλόγους, με το Σωματείο οικοδόμων. Οπου υπήρχε ομάδα ανθρώπων ήμουν μαζί και έλυνα τα προβλήματά τους όπως μπορούσα. Μαζί τους δουλεύαμε και για το Μόλυβο δουλεύαμε. Αγάπη, αγάπη και ομόνοια. Σήμερα μαθαίνω εδώ στο Μόλυβο υπάρχουν διάφορες απόψεις. Άλλα λέει ο ένας, άλλα λέει ο άλλος. Θα πρέπει κάποτε αυτό το χωριό που ήταν διαμάντι στη Μεσόγειο, στην Ευρώπη, ήταν παράδειγμα προς μίμηση, οι Μολυβιάτες όλοι να ενωθούν και τα Σωματεία και οι Σύλλογοι και οι Φορείς και το Τοπικό Δημοτικό Συμβούλιο και όλοι μαζί και να μπορέσουν να ξεκινήσουν πάλι, να δώσουν μιαν ώθηση στο Μόλυβο, το αξίζει ο Μόλυβος.
Με παίρνουν τηλέφωνο απ΄την Αθήνα και μου λέν ότι ξένες εφημερίδες γράφουν ενάντια στο Μόλυβο (για φασισμό και για τέτοια πράγματα). Λυπάμαι γι αυτό . Αυτά τα πράγματα θάπρεπε νάναι αδύνατον να συμβούν στο Μόλυβο. Ο Μόλυβος είναι μια δημοκρατική κοινωνία που αναφέρεται και ο Θουκιδίδης γι αυτό. Δεν μπορεί να χωριστούμε σε κομμάτια. Και το Τοπικό Δημοτικό Συμβούλιο και ο Φορέας και τα Σωματεία να γίνουν ένα για το καλό του χωριού. Αυτό ζητάει ο κόσμος.
Εφυγαν οι νέοι απ΄το Μόλυβο. Οσο μπορέσουμε να κρατήσουμε αυτούς που έμειναν πια εδώ, έστω και αυτούς τους ξένους, τους μετανάστες που έχουμε εδώ να τους κάνουμε Ελληνες κι αυτούς μαζί μας για να μπορέσουμε να στήσουμε ξανά το Μόλυβο.
Ως προς το προσφυγικό, εγώ πιστεύω ότι κανένας ξένος δεν ήθελε να φύγει απ΄την πατρίδα του να φύγει δηλ.ο Λίβυος απ΄τη Λιβύη ή ο Ιρακινός ή ο Σύριος.
Κανείς δεν ακούγεται να λέει ότι, ποιος έδιωξε το Σύριο απ΄τη Συρία , τον Λίβυο απ΄τη Λιβύη , ποιος έδιωξε απ΄το Ιράκ τον Ιρακινό. Εκτοτε λοιπόν όλα αυτά τα πληρώνουμε εμείς και η ευθύνη είναι άλλων, η ευθύνη είναι των μεγάλων αυτοί που κάνουν τον πόλεμο στη Λιβύη αυτοί που κάνουν τον πόλεμο στο Ιράκ και σήμερα πληρώνουμε εμείς. Μπορεί να κατηγορούν, και σας , σας κατηγορούν για το μεταναστευτικό, μήπως η ευθύνη που έρχονται οι Σύριοι είναι ο Δήμαρχος Λέσβου. Δεν είναι ο Δήμαρχος Λέσβου, άλλοι είναι. Εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να υποστούμε το πράγμα αυτό.
Δεν μπορώ να πώ τίποτα άλλο γιατί έχω κουραστεί και θυμάμαι που είχα πεί στο Κώστα (Αστυρακάκη)πριν τρία χρόνια στα εγκαίνια της Πινακοθήκης ότι καλό θα ήταν μια βραδυά να γινόταν, όσο μπορούσα ακόμα, να γινόταν στο Συνεδριακό Κέντρο, να λέγαμε λίγα πράγματα, ποιος ήταν ο Μόλυβος, πως ξεκίνησε, μετά τη μετανάστευση, Αυστραλία, Γερμανία, Αμερική, και πως έχει φτάσει εδώ. Δεν έγινε.
Κ.Αστυρακάκης και Σπ.Γαληνός Δήμαρχος: Nα το κάνουμε τώρα.
Κ.Δούκας: Τωρα δεν μπορώ πια, δεν έχω τη δύναμη πια αυτή, είναι δύσκολο.
Μια ιστορία είναι ο Μόλυβος. Κανείς δεν θυμάται το Γούτο το Μιχάλη που όλα αυτά ήταν ιδέες του Μιχάλη του Γούτου. Του έβγαλα ένα δρόμο από το Σχολειό μέχρι το Λιμάνι και δεν ξέρω αν υπάρχουν πινακίδες. Αυτός βρήκε ένα χωριό το 1953 να πίνουμε νερό με σκουλίκια και σαν Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Πρόνοιας έδωσε στο Δήμο 25 εκατομμύρια (δρχ) και άλλαξαν οι πήλινες σωλήνες από την Αργενο μέχρι το Μόλυβο και μπήκαν μαντεμένιες. Δεν αναφέρεται.
Ο Γιώργος Βαλέτας, που τα Συνέδρια ενώ δεν ακουγόταν στην ιστορία της Ελλάδας, ξεκίνησαν από το Μόλυβο το 1975 από τον Βαλέτα. Ο Βαλέτας πρέπει να τιμηθεί. Αποψή μου είναι ότι το Συνεδριακό Κέντρο, που τον καιρό που ήταν η σκεπή βουλιαγμένη , τα νερά έμπαιναν απ΄τη μια και έβγαιναν απ΄την άλλη, στο ερείπιο αυτό μέσα, έφερε και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Στασινόπουλο και καθηγητές και ξεκίνησε το πρώτο Συνέδριο τα Εφταλιώτεια.Το Πανεπιστήμιο Αιγαίου σαν ιδέα ξεκίνησε από το Β΄Συμπόσιο Αιγαίου εδώ. Αυτό το κτίριο λοιπόν έχω την εντύπωση ότι θα έπρεπε να ονομαστεί «Γεωργίου Βαλέτα». Αξίζει τον κόπο, αυτό που άφησε στα τρία χρόνια αυτά , αυτός ο κόσμος που ήρθε στο Μόλυβο, είναι πολύ σπουδαίο, ήταν πολιτισμός πραγματικός. Ολα τα μαγαζιά κι όλα τα καφενεία είχαν γεμίσει από κόσμο, καθηγητές από την Ευρώπη. Δεν τιμήθηκε.
Εμένα με έκανε μια αγωγή και πήγαμε στα δικαστήρια για κάποιο σκοπό. Δεν μπορώ να παραγνωρίσω όμως, το τι έκανε κι ο Βαλέτας στο Μόλυβο.
Όπως ο Λευτέρης ο Παπαδόπουλος προσέφερε πάρα πολλά στο Μόλυβο. Οι εφημερίδες είναι..ξέρετε τι είναι τα μέσα ενημέρωσης. Προσέφερε πάρα πολλά μέσα απ΄την εφημερίδα. Βοήθησε να κάνουμε έργα πολλά, να πάρουμε λεφτά, να κινηθούμε να γνωριστούμε.
Δεν έχω τίποτε άλλο Δήμαρχε , σ΄ευχαριστώ γιατί ήταν σήμερα για μένα μεγάλη μέρα, ευχαριστώ τους Δημάρχους τους παλιούς , το Δημήτρη τον Μπουρνού, τον Κώστα τον Αστυρακάκη και σένα Δήμαρχε.
Σπύρος Γαληνός Δήμαρχος: Γερός να είσαι.
Κώστας Δούκας: Να σου πω τώρα και για σένα ένα σχετικό με το μπαμπά σου τον συγχωρεμένο. Είχα μια θεία που έμενε στον Αγιο Διονύση στον Πειραιά, δεν ξέρω αν κανείς ήξερε εκεί τον τόπο, ήταν παράγκες από το 1922,χαρτόνια ,τενεκέδες και κοινές τουαλέτες. Χώμα, λάσπες, τενεκέδες. Μέσα στη παράγκα αυτή στη φωτογραφία υπήρχε ο Βασιλιάς. Απ΄το ΄22, δεν τους λογάριασε κανείς .Πεινούσαν, βρεχόταν, φτώχεια, δυστυχία. Εγώ πήγαινα από κεί. Πάω μια μέρα και μου λέει η θεία, ήρθε λέει ένας Υπουργός σήμερα. Λέω, θεία Θοδώρα ποιος Υπουργός; Λέει , ο Γαληνός. Λέω αυτός είναι Λέσβιος, τι ήρθε να σας κάνει; Λέει ήρθε να μας δεί. Στο Αιγάλεω υπήρχαν πολυκατοικίες που ήταν κλειστές, κλειδωμένες , τα διαμερίσματα ακατοίκητα και δεν είχαν διανεμηθεί στο κόσμο. Πάει λοιπόν, ανοίγει τις πολυκατοικίες και από τις παράγκες αυτές από το ΄22 που ήταν οι πρόσφυγες μέσα, και πήγε και τους σπίτωσε στο Αιγάλεω. Και η θεία μου έφυγε από την παράγκα, και όταν πήγα μετά και την είδα στο διαμέρισμα είχε τρελαθεί. Αυτό το έκανε ο μπαμπάς σου.
Σπ.Γαληνός: Νάστε καλά.
